17 lipca 2018, 17:07
Wczoraj zaczęłam pisać tego posta i zapomniałam opublikować... Został tylko tytuł. Może i dobrze.
Dziś zaczynam więc, ale już inaczej. Nie tęsknię za Mamą, a raczej wmawiam to sobie, bo ta pisanina to też wyraz tęsknoty, ale takiej innej... Dziwnej, jak dziwne były nasze relacje.
Znowu tyle pisania i coś się stało, że mi tekst zniknął. To znaczy, że na razie tyle...
Dziś mija rok od śmierci Mamy. Co się zmieniło? Dojrzałam do swoich decyzji, planów. Wyciszyłam się. Jestem dla siebie najbliższą rodziną i tak jest dobrze. Z bratem widujemy się bardzo okazjonalnie.
Nie śni mi się, nie tęsknię... Choć może te wpisy to jakiś wyraz tęsknoty.
Jest dobrze.
Wczoraj u nas była Msza św. za Mamę i był tylko Jej Mąż. Brat nie przyjechał, nikogo ze znajomych też nie było... A niby taka była świetna i co? Już wszyscy zapomnieli?